პატივცემულო ჟურნალისტებო, ეს სატელევიზიო შერლოკ ჰოლმსობა ცუდად დასრულდება – გოჩა მირცხულავა

___________________________________

ჟურნალისტი გოჩა მირცხულავა 19 წლის გიორგი შაქარაშვილის გარდაცვალების საქმეში მედიის, როგორც საგამოძიებო კომპონენტის ჩართვას უარყოფითად აფასებს.

“პატივცემულო ჟურნალისტებო, ქართული მედიისა და მაუწყებლების მფლობელებო!

მოკრძალებულად მინდა მოგმართოთ, როგორც გულშემატკივარმა და ერთ რამეზე გავამახვილო თქვენი ყურადღება.
დავიწყებ იმით, რომ ღმერთმა ყველა მშობელს აშოროს შვილის სიკვდილი და მკვლელის მშობლობა.

ამ კონტექსტში ის, რაც ქართულ მედიაში და ტვ სივრცეში ხდება, გიორგი შაქარაშვილის მკვლელობის ირგვლივ უკვე ცინიზმია. დიახ, ცინიზმია სატელევიზიო შერლოკ ჰოლმსობა. უკვე მარაზმია საგამოძიებო ჟურნალისტიკად იმის შეფუთვა, როცა პუბლიკა – ადამიანები მხოლოდ მათთვის მისაღები სიმართლის მოსასმენად არიან მზად. კიდევ უფრო დიდი – მე ვიტყოდი უბდურებაა, პროკურორის და მოსამართლის სტატუსის ერთობლივად შეთავსება. რას ნიშნავს – მკვლელია?! დედუქციის მეთოდზე დაყრდნობით? სად არის მტკიცებულებათა ერთობლიობა? და იმას, რომ ვიღაც მკვლელია, ან მკვლელები არიან სასამართლოს ვერდიქტი არ უნდა, თუ შეითავსა ეს ფუნქციაც საგამოძიებო ჟურნალისტიკამ?

ახლა გიორგის მშობლებზე კიდევ უფრო დიდი უბედურება არ სჭირთ განა იმათ მშობლებს, ვისაც ასე ხელაღებით ვაცხადებთ მკვლელებად? რას ვშვრებით, სახელმწიფოს ვაცლით საფუძვლებს იმიტომ, რომ პოლიციას, პროკურატურას და სასამართლოს არასაკმარისი ნდობა აქვს? ანუ, მედიაა ყველა ხელისუფლება ერთად? და თუ რამეში შეცდით? მაშინ? რა ხდება მაშინ თუ შეცდით?

პირადად ჩემს ძალებს იმის წარმოდგენაც აღემატება, რას შეიძლება გრძნობდნენ ის დედები, ვისი შვილებიც შესაძლოა, არ არიან მკვლელები და თქვენ უკვე გამოაცხადეთ დათქმით – სავარაუდო. რეალურად ეს “სავარაუდო” მორალურ ტვირთს გხსნით ვითომ და თითქოს არაფერს ამტკიცებთ, მაგრამ უსაშველოდ გსურთ, რომ სწორედ თქვენი დასახელებული “სავარაუდო პერსონა” იყოს მკვლელი. არ არის ეს სწორი.

ეს ყველაფერი, ანუ სახელებისა და გვარების დასახელება შესაძლოა, მოხდეს შემდეგ – როცა იქნება ვერდიქტი და გაჩნდება საეჭვო გარემოებები. მანამ ეს არის არასწორი, მანამ ყველაზე გარეწარი დამნაშავისთვისაც არსებობს უფლება. და ეს “უფლება” გახლავთ დემოკრატიის საფუძველი. ვიმეორებ – ყველაზე გარეწარი და ამაზრზენი დამნაშავისთვისაც კი.

ყველას აქვს მორალური შეფასებებისა და ვარაუდების გამოთქმის უფლება. მაგრამ დამნაშავედ ცნობის პრეროგატივა სასამართლოს ეკუთვნის. უმორჩილესად გთხოვთ ეს გაითვალისწინოთ. სხვაგვარად ეს სიტყვის თავისუფლება კი არა, სასამართლო ხელისუფლების მიტაცებაა. სხვაგვარად ეს უბედურებაა. სხვაგვარად ეს ახალი დანაშაულის პროვოცირებაა – შურისძიების, თუნდაც ზიზღის, აგრესიის. გიორგის მკვლელობაშიც ხომ პირველი და უმთავრესი ფაქტორი – ნეგატიური ემოციაა, აგრსიაა და იგივეს ნუ დავუდეთ კვლავ საფუძველს.

გთხოვთ ამას, რადგან აშკარად და ნათლად ვხედავ, რომ ეს სატელევიზიო შერლოკ ჰოლმსობა ცუდად დასრულდება ხვალ ან ზეგ, ახლო თუ შორეულ მომავალში.
გთხოვთ იმიტომ, რომ თქვენც მშობლები ხართ და ამ გააზრებით უნდა მიხვდეთ, რომ ამდენი ვარაუდების მოსმენით დამატებით ტკივილს აყენებთ გიორგის ოჯახს. გთხოვთ იმიტომ, რომ არც ერთი მშობელი მკვლელად არ ზრდის შვილს. ეს იმის მიუხედავად, რომ ამ საქმეში არც შვილების და არც მშობლების უმეტესობა გამოიყურებიან კარგი კუთხით. (ვწერდი ამაზე ერთ-ერთ წინა პოსტში).

გთხოვთ იმიტომაც, რომ “მკვლელია!” არ არის ჟურნალისტური სტანდარტი. ამის უფლება საკუთარ თავს შეუძლია მისცეს ყველამ, მაგრამ მეოთხე ხელისუფლებამ არა.

გთხოვთ იმიტომაც, რომ საგამოძიებო ჟურნალისტიკა – ვერდიქტი არ არის. თუ ვერდიქტს მაინც გამოიტანთ და შეცდებით, არა მხოლოდ საკუთარი, კონკრეტული მედისაშუალების კი არა, ზოგადად მედიის იმიჯს ანგრევთ.

გთხოვთ მშობლის პოზიციიდან, რომელიც არც მკვლელ და არც მოკლულ შვილს არ ვისურვებდი – მე მოვკვდარვიყავი მანამ.

პოლიცია? პროკურატურა? გაფუჭება? ჰო, ურთულესი კითხვებია, უმძიმესი – მით უფრო სხვა საქმეების გათვალისწინებით. აქ აუცილებელია “ჩასაფრებული და ფხიზელი ძაღლი”. აუცილებელია მათ ჰქონდეთ განცდა, რომ არაფერს ვაპატიებთ, არ დავინდობთ, არ მივცემთ უფლებას და ამ ყველაფერში თქვენ ხართ ფლაგმანები. მაგრამ ნურასოდეს დაგავიწყდებათ, რომ “ჩასაფრებული და ფხიზელი ძაღლი” არ არის სამი ინსტანციის სასამართლო.”- წერს გოჩა მირცხულავა»